poiotaes tis) oute ex hulaes] (Alexander Aphrod. _De Anima_, 17. 17);
[Greek: ei de touto, apoios de hae hulae, apoion an eiae soma] (id. _De
anima libri mantissa_, 124. 7).

[16] This is Realism. Cf. "Sed si rerum ueritatem atque integritatem
perpendas, non est dubium quin uerae sint. Nam cum res omnes quae uerae
sunt sine his quinque (i.e. genus species differentia propria
accidentia) esse non possint, has ipsas quinque res uere intellectas
esse non dubites." _Isag., Porph. ed, pr._ i. (M. _P.L._ lxiv. col. 19,
Brandt, pp. 26 ff.). The two passages show that Boethius is definitely
committed to the Realistic position, although in his _Comment. in
Porphyr. a se translatum_ he holds the scales between Plato and
Aristotle, "quorum diiudicare sententias aptum esse non duxi" (cp.
Hauréau, _Hist. de la philosophie scolastique_, i. 120). As a fact in
the _Comment. in Porph._ he merely postpones the question, which in the
_De Trin._ he settles. Boethius was ridiculed in the Middle Ages for his
caution.




III.

Deus uero a deo nullo differt, ne uel accidentibus uel substantialibus
differentiis in subiecto positis distent. Vbi uero nulla est differentia,
nulla est omnino pluralitas, quare nec numerus; igitur unitas tantum. Nam
quod tertio repetitur deus, cum pater ac filius et spiritus sanctus
nuncupatur, tres unitates non faciunt pluralitatem numeri in eo quod ipsae
sunt, si aduertamus ad res numerabiles ac non ad ipsum numerum. Illic enim
unitatum repetitio numerum facit. In eo autem numero qui in rebus